Continuïteit van zorg is het geheel van processen dat op een geïntegreerde manier door het gezondheidssysteem wordt geïmplementeerd om de patiënt de gezondheidszorg te bieden die hij nodig heeft, ongeacht het gezondheidssysteem (openbaar of privaat). IDIS roept op en demonstreert in haar rapport “Continuïteit van zorg en single patient& rdquor; dat de realiteit van vandaag niet beantwoordt aan deze theoretische definitie, aangezien er protocollen zijn die geen prioriteit geven aan de patiënt en er een gebrek is aan synergieën tussen zorgniveaus of verstrekkingssystemen. In die zin: “Vanuit Stichting IDIS zijn wij van mening dat het tot stand brengen van continuïteit van zorg in ons gezondheidssysteem essentieel is. Het is geen optie, het is een verplichting die rechtstreeks van invloed is op het recht van patiënten om zich vrij door het systeem te bewegen, op zoek naar de beste resultaten voor hun medische probleem.

Hiermee zouden we de druk op de gezondheidszorg van het openbare systeem kunnen verminderen, zouden we ontslagen kunnen voorkomen en zouden we de taak van artsen vergemakkelijken, wat ongetwijfeld de ervaring van de patiënt verbetert, evenals de gezondheid en gezondheidsresultaten. Interoperabiliteitsinstrumenten en voorstellen voor verandering zijn nodig om dit te bereiken en de samenwerking tussen particuliere gezondheidszorg en openbare gezondheidszorg te bevorderen om een ​​duurzamer, synergetischer en efficiënter model voor gezondheidszorg en sociale gezondheidszorg te bevorderen.

Met andere woorden, het is noodzakelijk dat de patiënt één is in het hele gezondheidssysteem en al onze inspanningen komen in hun voordeel”; Dit stelt Juan Abarca, voorzitter van het Instituut voor de Ontwikkeling en Integratie van Gezondheid (Stichting IDIS), tijdens de IDIS Conferentie: Continuïteit van zorg en alleenstaande patiënt, waarin de resultaten van het rapport werden gepresenteerd. De analyse, uitgevoerd door Accenture voor de IDIS Foundation, verzamelt de perceptie en mening van patiënten -een onderzoek uitgevoerd door Sigma Dos onder 3.000 mensen- en professionals -7 interviews met gezondheidsprofessionals, waarvan 5 met medische professionals van verschillende specialismen en 2 aan oncologen – in verband met aspecten die verband houden met de eerder genoemde continuïteit van zorg. Tegelijkertijd ontwikkelt hij een casus van het gebruik van een patiënt met borstkanker om de bestaande breekpunten te laten zien en enkele voorstellen te doen ten gunste van de patiënt en de efficiëntie van het systeem.

Resultaten

Uit de enquêteresultaten blijkt dat a 70,2% van de bevolking vindt het essentieel om de samenwerking tussen particuliere gezondheidszorg en openbare gezondheidszorg te bevorderen om een ​​duurzamere gezondheidszorg en een sociaal zorgmodel te bevorderen. Evenzo beschouwt 85% het ondergaan van een behandeling of het ondergaan van tests in de openbare en particuliere gezondheid als zeer positief, vrij positief en positief, en dat alle gegevens kunnen worden herkend en geëvalueerd door de gezondheidswerker die ze te allen tijde bijwoont. Ook interessant zijn die welke zijn opgenomen in het “Rapport over de sociale perceptie van kanker in Spanje”, door de ECO Foundation (“Cancer Now”-project), waarin wordt opgemerkt dat 40% van de bevolking van mening is dat vroege detectie de meest relevant gebied bij kanker, gevolgd door onderzoek.

De professionals van hun kant zijn van mening dat het voor continuïteit van zorg noodzakelijk is om de patiënt als ruggengraat te plaatsen, waarbij het systeem het systeem is dat zich aanpast aan de patiënt en niet andersom; het is noodzakelijk om synergieën tussen niveaus tot stand te brengen, territoriale barrières te doorbreken en de particuliere sector als onderdeel van het gezondheidsstelsel te normaliseren. De algemeen directeur van de IDIS Foundation, Marta Villanueva, legde uit dat “samen met de beoordelingen van patiënten en professionals een onderzoek is uitgevoerd om de reis van de patiënt met borstkanker te analyseren om te zien wat de breukpunten zijn die er kunnen zijn in het zorgproces zijn”.

voorstellen

Gezien het ontbreken van geïntegreerde preventieprogramma’s wordt voorgesteld om een ​​geïntegreerde strategie van preventieplannen (primair en secundair) en gezondheidsbevordering te creëren. Evenzo pleit het voor de oprichting van gezamenlijke comités door gezondheidsgebieden voor therapeutische en onderzoeksdoeleinden, waardoor het verstrekken van behandelingen of deelname aan klinische onderzoeken wordt vergemakkelijkt. Ten slotte wordt voorgesteld om geïntegreerde structuren te creëren met multidisciplinaire steungroepen als een fundamenteel instrument om verschillende diensten en specialiteiten met elkaar in contact te brengen.