Een gezin dat druk krijgt van het onderwijscentrum waar hun kind komt om die school te verlaten en zich in te schrijven in een centrum voor speciaal onderwijs. Een openbaarvervoerbedrijf dat als uitsluitingscriterium in zijn selectieprocessen psychiatrische diagnoses hanteert. Een persoon met een psychische stoornis die geen uitleg krijgt, van zijn arts, over zijn diagnose of over de bijwerkingen van de medicatie.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van schendingen van de rechten van mensen met psychische problemen. De meeste van hen (47,5%) komen voor in de volksgezondheid, deels als gevolg van de systeem “verzadiging” (gebrek aan personeel, moeilijk toegang tot de apparaten, territoriale ongelijkheid). Geestelijke gezondheid Catalonië, entiteit die verenigingen, families en patiënten samenbrengt, heeft zojuist de ‘Rapport over rechten en geestelijke gezondheid in Catalonië 2022’. Het is, volgens de hoofdauteur, Ivan Kano, Hij “eerste rapport van deze omvang” want ondanks dat in 2018 de focus begon te komen op de schendingen van de rechten van deze mensen, waren de eerdere rapporten tot nu toe “zeer numeriek”.

Het nieuwe aan dit document is dat het voorziet voorbeelden van discriminatie geproduceerd in Catalonië vorig jaar. Ook gegevens. Bijvoorbeeld: vorig jaar over het hele grondgebied in totaal 269 ​​overtredingen, vergeleken met 36 in 2021, dat wil zeggen, 87% meer. Dit is te wijten, zegt Cano, aan het feit dat “de opsporing van inbreuken”, En niet dat de situatie vorig jaar uit de hand liep.

De detectie is verbeterd mede dankzij de implementatie van de ‘Situa’t’ ruimtes (Er zijn 15 van de 17 Catalaanse gemeenten, en ze bieden oriëntatie, informatie en begeleiding). En hij waarschuwt dat er nog steeds “veel onderrapportage” is. “Er zijn veel mensen die zich er niet van bewust zijn dat rechten worden geschonden.” waarschuwt Cano. anderen voelen “schaamte” of “angst” op het moment van rapporteren.

Barcelona is de Catalaanse provincie die de meeste klachten samenbrengt: de 80% En bovendien de 70% van de mensen die aangifte deden het waren vrouwen. Dit betekent niet dat zij in 70% van de gevallen gediscrimineerd zijn, maar dat dit percentage een afspiegeling is van die de rol van huismeester vervult. 55% van de tijd dat de mensen die het slachtoffer waren van deze schending het aan de kaak stelden; in 38% van de tijd hun families; en 7% professionals.

In een 51,7% van de gevallen waren degenen die het slachtoffer waren van deze overtreding vrouwen. Bij 48,3% mannen. Ze hadden een gemiddelde leeftijd 39 jaar.

66,5% van de gevallen, in de administratie

Er is nog een ander stuk informatie dat de geestelijke gezondheid van Catalonië bijzonder zorgen baart: in de 66,54% gevallen, de Publieke administratie (hetzij lokaal, regionaal, provinciaal of staat) is de belangrijkste discriminerende factor. Slechts één op de zes gevallen zijn individuen of particuliere entiteiten.

De De meeste van deze schendingen van rechten voorkomen op het gebied van openbare gezondheidszorg (47,5%), gevolgd door andere ruimtes in de Publieke administratie (13,75%), ruimtes in de privésfeer (11,15%), de werkplek (10%) en het gezin (8%).

GGZ-entiteiten schrijven discriminatie op het gebied van gezondheid toe aan de “verzadiging” van het systeem, dat komt tot uiting in het gebrek aan personeel, middelen of in de lange wachtlijsten om toegang te krijgen tot de apparaten.

“We hebben uitstekende professionals, maar met een hoge werkdruk, toegevoegd aan een toename van de complexiteit van de pathologieën”, weerspiegelt de auteur van het rapport. “De verzadiging van het systeem is niet van nu. Maar nu leven we in een sociaaleconomische situatie die geestelijke gezondheid doormaakt”, legt hij uit, aangezien is aangetoond dat werkonzekerheid emotioneel ongemak veroorzaakt. Cano wijst er ook op dat het gezondheidsmodel nog steeds erg ‘biomedisch’ is.

In twijfel getrokken praktijken

Maar het systeem laat het ook toe bepaalde praktijken in de ziekenhuizen die de groepen beweren te verbieden. Het belangrijkste voorbeeld dat ze noemen is de mechanische beperkingen (om de persoon aan het bed vast te binden), iets “vernederends” zoals de mensen zelf en zelfs hun families bij vele gelegenheden hebben verklaard. Ook zij onvrijwillig inkomen. “Ze zijn gemaakt op basis van curing, maar er moet rekening mee worden gehouden dat er rechten worden geschonden”, zegt Cano. En de gedwongen medicijnen. Dit zijn praktijken die in de zorg voorkomen, zij het niet in alle centra of ziekenhuizen en evenmin regelmatig.

De wachten om toegang te krijgen tot centra voor geestelijke gezondheidszorg voor volwassenen (CSMA) en kind en adolescent (CSMIJ), evenals de rotatie van professionals (wat het herstel van de patiënt belemmert), zijn ook schendingen van rechten. “We weten het niet hoeveel beweringen worden er gemaakt in Catalonië. Maar we hebben wel een probleem in de praktijk en in de bereidheid om gegevens te verzamelen”, voegt hij eraan toe.

Daarnaast is de belangrijkste reden voor discriminatie de gezondheid (in 50,18% van de gevallen), gevolgd door de institutioneel geweld (14%) en de sociaaleconomische redenen (12,3%).